Yorgun güneşten
Günü içine çekmiş
Yüklenmiş ışığı…
Işıktan renge dönüşüp,
Cümbüş içinde;
Alıyla moruyla
Yeri göğü sarıp
Rüzgardan
“Cennet” saçan;
Bulata özendim.
Pamuk şekeri tarlasına
Düşmüş çocuk gibi.
Hangisine hayranlık
Duyacağımın
Şaşkınlığı içimde…
Renk renk,
Tül tül bulutlar
Akşamın telaşında ,
Melekler
Peşlerinde gölgeler,
Kaçışıyor,
Kapılan kayboluyor,
Işıktan, karanlığa…
Binlerce,milyonlarca,
Milyarlarca…
Işıl ışıl yıldız
Göz kırpıyor, uzaktan…
Ay , bir yanda.
Güneş aşağıdan;
Selam çakıyor.ölürken uykuya,
Yavaş yavaş, esneyip ,
Son ışıklarıyla mecalsiz;
Aydınlık yarını müjdeliyor….
Emin kendinden,
Göz kırparak;
Dolunay;
Güneşin ardından
Daha bi yükselip
Yeniden doğuşunu kutluyor.
Hazırlığı tamam, günden
Gecelik tahtına oturuyor
Mehtaba dönüşeceğinin
Heyecanı;
Kalamışta.
İlk gibi…
Hazar gölüne yansırken
Himalayaların ardından;
Okyanusta aydınlanıp
Gecede,
Peşinde milyarlar, balıklar…
Yol olacak;
Gemilerden, yakamozlara…
Gecenin neşesi başlamışken ;
Özlemiyle günün ,her yerde….
Bendeniz Yılmaz BEKTAŞ